Μέρα χωρίς αυτοκίνητο

Μέρα χωρίς αυτοκίνητο η σημερινή, δική μου μόνο, όχι για όλους απλά για τεχνικούς λόγους.
Πήρα το πρωί τα ποδαράκια μου και μια και δυο φτάνω στο σταθμό των ταξί που ευτυχώς δεν ήταν μακριά.
πλησιάζω τους μαζεμένους οδηγούς.
-ΤΑΞΙ πρώτοοοοοος (λέει/φωνάζει ένας τάριφ μόλις με αντιλήφθηκε)
βγαίνει από το μπούγιο είναι κυριούλι, περνάει από μπρος μου και λέει πάμε. ναι, που του λέω και άρχιζε να κατηφορίζει από κει που ανέβηκα, για να φτάσει στο αμ-τ-αξι.
Μπαίνει μπρος, μπαίνω πίσω
-Καλημέρα, λέω
-...
-Πάμε .....χχχχ

Ξεκινάμε.
και αφού ήταν στον κανονικό δρόμο, άρχισε να ψάχνει το κινητό στις τσέπες του, να προσπαθεί να βάλει ζώνη, να πιάνει το μπουκαλάκι Απολλώνιο (εμφιαλωμένο νερό) να πιεί μια γουλίτσα ο άνθρωπος.
Ωραία ε?
Μες τη φρίκη εγώ.
Άσε που ΕΠΙΔΕΙΚΤΙΚΑ άνοιξε το ντουλαπάκι του και καλά ΝΑ ΤΗ η ταμιακή μηχανή !!! αλλά ξέρεις δεν έχει καμία φορολογική αξία, απλά την έχουμε.
Τι εμπειρία κι αυτή σήμερα, χρόνια είχα να μπω σε ταξί.

Υ.Γ. τα ταξί στη Ρόδο είναι Blue καμία σχέση η φωτό.